Psychoterapia młodzieży
Jest formą pomocy psychologicznej skierowaną do młodych osób w wieku od 13 roku życia, czyli będących w okresie dojrzewania (adolescencji). Celem pracy terapeutycznej jest umożliwienie prawidłowego rozwoju nastolatka, wsparcie w procesie budowania nowej, bardziej dojrzałej tożsamości czy poczucia niezależności. Przekłada się to na poprawę jego stanu psychicznego, osiągnięcie przez niego lepszej kontrola impulsów i efektywniejszej radzenia sobie z emocjami.
Terapia młodzieży umożliwia również dostarczenie młodemu człowiekowi umiejętności lepszego rozumienia siebie, swoich stanów wewnętrznych (emocji, pragnień, lęków), zniwelowania niepokojących, nieadaptacyjnych zachowań (np.: agresja wobec innych, samookaleczenia, izolowanie się od rówieśników, zachowania opozycyjno-buntownicze, zaburzenia jedzenia) czy lepszego radzenie sobie w trudnych sytuacjach (np. zmiana szkoły, rozstanie rodziców). Efektem pracy terapeutycznej może być także zmiana w nieprawidłowo kształtującym się postrzeganiu samego siebie i innych oraz relacji interpersonalnych, w tym intymnych. W bardziej ogólnym rozumieniu psychoterapia młodzieży
Terapia młodzieży umożliwia również dostarczenie młodemu człowiekowi umiejętności lepszego rozumienia siebie, swoich stanów wewnętrznych (emocji, pragnień, lęków), zniwelowania niepokojących, nieadaptacyjnych zachowań (np.: agresja wobec innych, samookaleczenia, izolowanie się od rówieśników, zachowania opozycyjno-buntownicze, zaburzenia jedzenia) czy lepszego radzenie sobie w trudnych sytuacjach (np. zmiana szkoły, rozstanie rodziców). Efektem pracy terapeutycznej może być także zmiana w nieprawidłowo kształtującym się postrzeganiu samego siebie i innych oraz relacji interpersonalnych, w tym intymnych. W bardziej ogólnym rozumieniu psychoterapia młodzieży
Rozpoczęcie psychoterapii młodzieży jest poprzedzone opracowaniem starannej diagnozy. Polega to na zebraniu wywiadu dotyczącego obszarów problemowych nastolatka, jego funkcjonowania z różnych obszarach życia, jak np. szkoła, relacje z rówieśnikami, zainteresowania, sposoby spędzania czasu wolnego czy plany na przyszłość. W trakcie wywiadu diagnostycznego zbierane są także informacje dotyczące funkcjonowania nastolatka w różnych etapach rozwojowych, jego funkcjonowania w rodzinie, a także ogólnej sytuacji rodzinnej młodego człowieka.
Obszary wymagające podjęcia psychoterapii:
- nadmierny smutek lub częste wahania nastroju,
- trudności w kontaktach z rówieśnikami, np. izolowanie się od innych, zachowania agresywne,
- silny lęk doświadczany w różnych sytuacjach,
- zachowania autoagresywne, np. samookaleczenia, myśli i próby samobójcze,
- trudności w szkole czy nauce,
- zaburzenia jedzenia, np. anorexia, bulimia, objadanie się,
- nadużywanie substancji psychoaktywnych.
